Kedian rozglądnął szukając wzrokiem ludzi, którzy pomogliby mu w walce. Starał się jak najciszej przedzierać do przodu, jednocześnie by za zasłoną.

Kedian myślał szybko. Czy zaryzykować i spróbować obezwładnić stojącego obok przeciwnika, czy może wyczekać na inną sytuację. Jednak doszedł do wniosku, że taka sytuacja się nie powtórzy. Ostrożnie wyciągnął ręce do przodu i jedną z nich chwycił szyję wroga, a drugą przytrzymał usta, by nie zwabić innych wrogów. Później wyciąga miecz i szybki ruchem podcina gardło.

Czacha schował za pas zdobyte bronie i podszedł tak blisko, na ile pozwalała przeszkoda. Teraz miał dylemat. Zdobył co prawda 2 bronie i mógłby uzbroić w nie uwolnionych ludzi, jednak wrogów nadal było dużo.
Innym sposobem było poczekanie aż zapadnie nocą. Pod tą osłoną mógłby niezauważenie prześlizgnąć się do niewolników i ich uwolnić, nie narażając się dostatecznie. Jednak wtedy problemem byliby strażnicy, którzy otrzeźwieliby dostatecznie by móc skutecznie walczyć. Kedian nie miał wiele czasu na decyzję, bo noc zbliżała się nieuchronnie. W końcu zdecydował.
Wyszedł ostrożnie z krzaków i wyciągnął zdobyty nóż. Starając się skupić. rzucił go w strażnika pilnującego więźniów. Następnie szybkimi krokami zbliżył się do herszta, który mógł sprawić najwięcej kłopotów. Szybkim ciosem wbił miecz w tylną stronę szyi, gdzie nie był zasłonięty kolczugą. Następnie rzuca się w stronę niewolników i stara się ich uwolnić, jednocześnie osłaniając się z tyłu w razie ataku.

Kedian zdziwił się widząc niespodziewanych sprzymierzeńców. Przez chwilę myślał nad rozegraniem walki i po chwili odpowiedział cicho:
- Dziękuję wam, że chcecie pomóc. Teraz zróbcie tak. Wy trzej - wskazał na ludzi  - atakujcie wroga i nie pozwólcie mu dotrzeć do niewolników. Ja wam pomogę.  Ty sołtysie z resztą ludzi spróbujcie uwolnić więźniów i dajcie im te bronie - tu pokazał maczugę i nóż.

Oszołomiony po ataku Kedian upadł na ziemie. Widząc zgiełk jaki powstał, mimo bólu wstał na nogi i zerwał się do ataku. Na początku chciał pokonać herszta, który - jak się domyślał - sprawi najwięcej kłopotów. Chwycił miecz prawą ręką i starając się trafić, szybko dźgnął wroga w osłoniętą nogę. Później stara się podciąć gardło.

Kedian otrząsnął się. Był tak zajęty walką z hersztem, że zapomniał o towarzyszach. Mimo ciągłego bólu nogi, starał się jak najszybciej dotrzeć do sojuszników. Zawołał:
- Chrońcie niewolników. Jeśli zdobyliście jakąś broń to dajcie im, niech nam pomogą.
Walcząc z bandytami starał się atakował słabe punkty czyli szyję lub nogi, by zabić lub obezwładnić przeciwników. Uważał też, by samemu nie odnieść większych ran parują ataki mieczem.

Dopisz stan wojsk
Kedian stanął na czele swoich wojsk. Gorączkowo myślał co w tej sytuacji zrobić. Po chwili odezwał się do towarzyszy:
- Niech każdy z więźniów wesprze w walce innego uzbrojonego. Musicie uważać na to by żaden z dawnych więźniów nie zginął. Mi nie jest potrzebna ochrona. Starajcie się walczyć przeciwko jednemu wrogowi, by nie narazić się na śmierć.
Czacha zbliżył się na kilka kroków do wroga. Chwycił miecz oburącz, by mieć lepszą kontrolę nad ostrzem i wyprowadzać silniejsze ciosy. Walcząc z bandytami starał się atakował słabe punkty czyli szyję lub nogi, by zabić lub obezwładnić przeciwników. Uważał też, by samemu nie odnieść większych ran parują ataki mieczem.